We hebben allemaal weleens perioden waarin je sportshirt al zo lang in de kast ligt dat het bijna historisch erfgoed is. Maar als je dealt met een eetprobleem, lijkt sporten wel het laatste waar je aan denkt. Veel hulpverleners zien sporten met een eetprobleem als riskant, en ergens hebben ze gelijk. Wat nou als ik vertel dat je wel degelijk kan trainen én veilig kan herstellen?
Klinkt tegenstrijdig hè, je hebt al zoveel aan je hoofd en dan komt dit er ook nog eens bij. Waar is die pauzeknop?! Geloof mij, in de juiste setting zal het (weer) beginnen met sporten je de rust geven die je nodig hebt om je relatie met eten te herstellen.
Sporten met eetprobleem’, ‘eten en trainen - slechte combi?’, ‘wat moet ik eten voor krachttraining?’… zomaar wat zoektermen die ik negen jaar geleden intypte, wanhopig op zoek naar antwoorden. Mijn sportritme was compleet ingezakt en ik wilde dolgraag weer beginnen. Alleen helaas, mijn eetprobleem had net een promotie gekregen en was op de top van zijn carrière. Voor zover ik wist was sporten ten tijde van een eetprobleem geen gelukkig huwelijk. Het heeft nog een aantal maanden in mijn gedachten rond gedwarreld voordat ik besloot toch toe te geven aan mijn behoefte om te gaan sporten. Onder begeleiding van een personal trainer heb ik krachttraining weer opgepakt en sindsdien is het he-le-maal aan. Zelfs zo erg dat het inmiddels een groot onderdeel van mijn werk is.
Dat ik geloof in krachttraining bij een eetprobleem, roept veel vraagtekens en peinzende blikken op. Dat snap ik heel goed. Want.. wat gebeurt er met je lichaam als je blijft sporten terwijl je jezelf tekort doet? Dan breek je de tent af. Letterlijk.
Dunne scheidslijn
Je lichaam kan sporten met lage energievoorraad best een tijd volhouden. Maar op is op. Als je glycogeen (opgeslagen glucose) op is en je vetreserves zo leeg zijn dat ze een echo geven, begint je lichaam in paniek rond te kijken. 'Brandhout, iemand?!' Uit nood wordt de voorraad aan eiwitten in je spieren en weefsels aangebroken. Of liever gezegd, afgebroken. In feite breek je jezelf af om nog vooruit te komen.
Ook kan sporten al snel (weer) een obsessie worden. Streven naar een doel of PR is mooi. Een stok achter de deur en een goede motivatie om te blijven trainen. Het heeft ook een donkere kant. Want wat als je het niet haalt? Bijvoorbeeld omdat je de lat net iets te hoog hebt gelegd. Andersom kan ook, wat als je het wél haalt? Dan kan je vast nog meer realiseren. En zie daar, de dunne scheidslijn tussen gezond en obsessie.
Waarom ik dan toch voor krachttraining kies bij een eetprobleem
Krachttraining draait niet (alleen) om sterker, sneller of fitter te worden, maar om gevoel. Om genieten en om je goed voelen. Door het aanleren van techniek, kom je als vanzelf weer in verbinding met je lichaam. Je leert houdingen aanvoelen en de juiste spieren te activeren. Je voelt letterlijk hoe ze werken tijdens de oefening die je doet. Dit verbetert je mobiliteit én zorgt ervoor dat je krachtiger met beide benen op de grond staat. Dat laatste is heel belangrijk voor je zelfbeeld en zelfvertrouwen.
Want in tijden waarin je relatie met eten zo fragiel is, biedt het terugkrijgen van de band met je lichaam een stukje rust en stabiliteit. Het proces van sterker worden gaat dus niet over fysieke kracht (mooie bijvangst), maar over mentaal sterker worden. Dat kan ontzettend bevrijdend werken.
Daarnaast heeft krachttraining nog een andere belangrijke kant: het helpt je om opnieuw naar je lichaam te luisteren in plaats van ertegen te vechten. Je lichaam is namelijk heel eerlijk tegen je. Als je over je grens gaat, krijg je die barbell echt niet meer omhoog. Het is net alsof je lichaam zegt: 'Oké, leuke poging, maar nu stoppen we ermee'. Raak je buiten adem of word je duizelig of misselijk? Seintje dat je rust nodig hebt. En natuurlijk is je lichaam er als de kippen bij om je te laten zien wanneer je vooruitgang boekt. Dit bewustzijn bouwt langzaam vertrouwen op.
Je leert wat je lichaam aankan, en dat zal je relatie met voeding positief gaan beïnvloeden. Want als je merkt dat je sterker wordt en je je beter voelt, wordt het makkelijker om voor je lijf te zorgen in plaats van het te straffen.
Ook op mentaal vlak merk ik de voordelen. Na een work-out voel ik me vaak helderder in mijn hoofd, minder verstrikt in piekergedachten. Het maakt het makkelijker om dingen te relativeren, om niet alles zwart-wit te zien maar weer ruimte te maken voor grijs. Daarbij merk ik dat ik beter slaap, wat weer een positief effect heeft op mijn herstel en algemene welzijn. Want goede nachtrust is essentieel, zeker als je aan het werken bent aan het herstellen van je relatie met voeding.
Dit alles zorgt ervoor dat ik krachttraining een heel belangrijk onderdeel vind bij het herstellen van je relatie met voeding. Je gaat sterker in het leven staan – fysiek, mentaal en emotioneel.
Niet zelf het wiel opnieuw uitvinden als er zat mensen zijn die jou kunnen helpen
Aan alle mits en maren van sporten bij een eetstoornis ga ik natuurlijk niet voorbij. Ik ken de dunne scheidslijn als geen ander. Zit jij midden in een heftige eetperiode dan adviseer ik niet om nog flink te blijven sporten. Maar blijf wel lekker in beweging. De redenen hiervoor heb je net gelezen.
Zoek een personal trainer die je de juiste technieken aanleert. Die kijkt naar je belastbaarheid en jouw welzijn in de gaten houdt. Een trainer die begeleid en niet duwt. Een rustige opbouw is heel belangrijk. Tuurlijk snap ik ook dat je resultaat verwacht. Zeker als je daar hard voor werkt. Net zoals je niet op de eerste dag zonder zijwieltjes kon fietsen, kun je ook niet verwachten dat je relatie met eten binnen 24 uur gefikst is. Bovendien gaat het soms ook niet om de knikkers, maar om het spel. Geef het dus de tijd.
Woon je in de regio Rotterdam en herken jij jezelf in het lastig vinden van eten? Kijk dan eens naar het traject ‘Voeding en beweging bij een eetprobleem’. Samen kunnen we de eerste stap zetten.
Comentarios