Oeps… Daar sta je dan, in de supermarkt. Op zoek naar écht het beste product. Maar hoe kies je de beste optie? Op het eerste gezicht lijken alle producten op elkaar. En lekker.
Verpakkingen staan vol met informatie. Bedoeld om jou te helpen bij het maken van een verstandige keuze. Tenminste, da’s de bedoeling… Vaak brengen verpakkingen je juist in de war en helpen ze helemaal niet bij het maken van keuzes. Hoe lees je de lijst met ingrediënten?
Volgorde van vermelden
Fabrikanten zijn verplicht te vermelden waaruit hun product bestaat. Daarom bevatten alle producten een ingrediëntenlijst.
Het ingrediënt waarvan er het meeste in het product zit, staat vooraan. Het ingrediënt waarvan er het minste in zit, staat achteraan. Handig om te checken of de speltbroodjes stiekem toch meer tarwe bevatten dan spelt. Staat een ingrediënt prominent op de verpakking? Dan is de fabrikant verplicht om ook het percentage te vermelden.
Hoe korter, hoe beter
Hoe korter de lijst van ingrediënten, hoe beter. Een korte lijst betekent namelijk dat er sprake is van minimale of lichte bewerking. Krijg je bij het lezen van de ingrediënten een flashback naar je scheikundeles op de middelbare school? Dan heb je een product met een hoge bewerking in handen. Natuurlijke producten hebben geen ingewikkelde scheikundige namen.
Tot zo ver het makkelijke gedeelte.
Schuilnamen
Dat fabrikanten verplicht zijn om te melden wat er in hun product zijn, is helder nietwaar? Minder helder is de manier waarop ze dat doen. Sommige ingrediënten worden door de fabrikant onder een andere naam vermeld. Zo kan zout bijvoorbeeld vermeld worden als zout maar ook als natrium.
Ook suiker heeft verschillende benamingen. Beste tip om de schuilnamen van suiker te ontdekken is door te kijken naar ingrediënten die eindigen op ‘ose‘ (glucose, fructose, dextrose etc.) of ‘stroop‘, ‘siroop‘, ‘honing‘ of ‘nectar‘. Voor je lichaam maakt het echter niet uit. Toegevoegd of natuurlijk: je lijf ziet het allemaal als suiker en verwerkt het allemaal als suiker.
Soms gebruiken fabrikanten ook meerdere soorten, waardoor het op het eerste oog lijkt alsof er minder suiker in het product zit. Niets is minder waar. Laat je dus niet misleiden door een slim trucje van de fabrikant.
E-nummers
Aangezien we nu toch bezig zijn , ook bij E-nummers zit er een klein addertje onder het gras. Waarom ook niet?
E-nummers zijn stoffen die worden toegevoegd om eigenschappen van voedingsmiddelen te verbeteren. Denk aan kleurstoffen, smaakversterkers of conserveermiddelen. Even los van de wel of niet eten discussie: E-nummers worden niet zomaar toegevoegd, ze hebben altijd een functie.
Fabrikanten zijn verplicht de E-nummers te vermelden als ingrediënten maar ze zijn niet verplicht om het nummer te noemen. Zo is ook het gebruik van de volledige naam toegestaan. Citroenzuur kan bijvoorbeeld onder de naam vermeld worden maar ook in de vorm van nummer E330 vermeld worden. Ander voorbeeld is natriumnitriet, je kan of de naam terugvinden in de ingrediënten of nummer E250. Bingo!
Skip de scheikundeles en blijf regelmatig checken
Laat je bij het maken van je keuze dus niet foppen door de fabrikant en bekijk de ingrediënten met 'gezond boerenverstand'. Producten worden ook regelmatig aangepast. Check zo nu en dan ook de ingrediënten van jouw favoriete producten. Je weet maar nooit...
Comments